ABILA vel ABYLA

ABILA, vel ABYLA

ad fretum Gaditanum, eregione montis Europaei Calpes, in Africâ mons est. Nomen ex Punicâ linguâ

montem altum exponit Avienus, in oris maritimis:

Abilam vocat Gens Punicorum, mons quod altus barbaro.

Siquidem Abila Poenis erat ab illaa, quod montem altum exponi nequaquam miror, cum Gap desc: Hebrew Ieremiae c. 4. v. 29. Hieronymus interpretetur ardua. Illud huic monti aprime convenit, qui a Dinysio describitur,

Η᾿λίβατος, πυκινοῖςι καλυπτόμενος νεφέεςςι.

Itaquehaec Festi versio posset ferri, nisi alia occurreret aptior, quâ ab exponitur silva. Patet illud ex ipso Ieremiae loco, quem indicavimus; ubi pro abim, Graeci, τὰ ἄλση, h. e. nemora reddunt; Abilam enim, (velut Graeci Α᾿βύλην) montem fuiste sylvosum constat, ex his Strabonis, l. 17. Τὸ ὑπόκεί μενον ὄρος ὄνομα Α᾿βύλη, πολύθηρον, καὶ μεγαλόδενδρον.. Sunt qui pro Abylam, transpositis literis Alybam scribunt, id est, al aba, côdem sensu. Dionys. Periegetes, Στηλάων Α᾿λύβη κεῖται μια, una scil. ex Herculis columnis. Α᾿βιλύκη Hesych. Α᾿βίλυτρ Suidae. Nic. Lloydius.